Poszczenie powinno mieć charakter przede wszystkim mentalny (powstrzymywanie się od myśli). Zwykłe wstrzymywanie się od jedzenia nie jest pożądanym, może nawet wyprowadzać umysł z równowagi. Rozwojowi duchowemu sprzyja raczej regulacja odżywiania.
*
Teksty Wedanty, szczególnie Vichara Sangraha, które mocno polecają poszczenie, nie mają na uwadze wstrzymywania się od jedzenia czy picia. Istotnym jest, aby bez powodowania niewygody dla ciała, przyjmować rozsądne, ograniczone ilości pokarmu sprzyjającego medytacji.
*
Regulacja diety i ograniczenie jej do sattvicznego pożywienia przyjmowanego w umiarkowanych ilościach jest najlepszą regułą zachowania i najbardziej sprzyjającą rozwojowi sattvicznych (czystych) jakości umysłu. Będzie to pomocnym w praktyce samo-badania.
Dla osoby zaangażowanej w praktykę duchową właściwym jest pożywienie sattviczne, takie jak: chleb, owoce, warzywa, mleko w umiarkowanych ilościach.
*
Jakość pożywienia wpływa na umysł. Żywi się on konsumowanym pokarmem.
*
Najbardziej wartościowym jest pożywienie wegetariańskie; tylko umysł pragnie pokarmu, do którego jest przyzwyczajony oraz który sprawia mu przyjemność.
*
Zrealizowany mędrzec jest umocniony w Jaźni i pożywienie nie ma na niego wpływu.
*
Prawdziwie pomocnym jest post mentalny. Poszczenie samo w sobie nie jest najważniejsze. W tym samym czasie musi następować postęp duchowy. Całkowite poszczenie powoduje osłabienie umysłu i zostawia Cię bez właściwej mocy do duchowej pracy. Tak więc pożywiaj się w umiarze i kontynuuj poszukiwanie.
*
Każdy pokarm zawiera w sobie subtelne esencje, które wpływają na umysł. Dlatego dla tych, którzy praktykują medytację w celu odnalezienia Jaźni, ustanowiono reguły dietetyczne, do których zaleca się stosować. Sattviczne pożywienie ułatwia medytację, podczas gdy rajasowe i tamasowe utrudnia ją.
*
W praktyce duchowej (sadhanie) potrzebne są: sattviczne pożywienie i sat- sanga (kontakt z mędrcem). Powinno unikać się jedzenia mięsa. Poza tym nie ma innych reguł.
Zasady zachowania, do których powinien stosować się aspirant, to umiarkowanie w jedzeniu, spaniu i mowie.