Bhakti Sutra Narady

Bhakti-Sutra Narady
                Bhakti Sutra Mędrca Narady wykłada scieżkę Bhakti

 Logonia dziekuje Panu Adamowi Pudło za udostępnienie przekładu

 

 

 

Bhakti-Sutra Narady
Wstęp
Bhakti Sutra Mędrca Narady jest jedną z dwóch Sutr wykładających ścieżkę bhakti. To sławne dzieło było prawdopodobnie skomponowane około 1000 roku naszej ery. Trochę później niż Bhakti Sutra Shandilji, które jest bardziej techniczne i zawiłe. Pismo Narady składa się z osiemdziesięciu czterech aforyzmów (sutr) podzielonych na pięć rozdziałów. W odróżnieniu od Bhagavad Gity w dziele tym nie ma próby połączenia trzech różnych ścieżek; oddania, czynu i wiedzy. Zamiast tego stawia ono bhakti powyżej pozostałych ścieżek.

Jest to pierwszy przekład tego dzieła na Język polski. Nie jest to może najwspanialsze poetyckie tłumaczenie, ale nie to było moim zamysłem. Było nim jednak jak najwierniej oddać myśl przewodnią dzieła sanskryckiego, co myślę poniższe tłumaczenie spełnia w pełni.

Księga I                                 

 

athāto bhaktiḿ vyākhyāsyāmah

  1. Teraz zatem, doktrynę oddania (bhakti) wyjaśnimy.
  2. sā tv asmin parama-prema-rūpā

  3. To oddanie jest doprawdy natury najwyższej miłości skierowanej bezpośrednio do Boga.
  4. amṛta-svarūpā ca

  5. Najwyższa miłość do Boga, zwana oddaniem niebiańskim, jest także natury nieśmiertelności.
  6. yal labdhvā pumān siddho bhavaty amṛto bhavati tṛpto bhavati

  7. Zyskując to najwyższe oddanie, wielbiciel osiąga doskonałość i nieśmiertelność i staje się niezmiernie zadowolony.
  8. yat prāpya na kiñcid vāñchati na śocati na dveṣṭi na ramate notsāhī bhavati

  9. Osiągając bhakti, nie pragnie niczego, nigdy się nie smuci, nie czuje nienawiści, nigdy nie rozkoszuje się niczym i nie znajduje chęci lub entuzjazmu dla zmysłowego cieszenia się światem.
  10. yaj jńātvā matto bhavati stabdho bhavaty ātmārāmo bhavati

  11. Znając je, staje się upojony, cichy i raduje się w Jaźni.
  12. sā na kāmayamānā nirodha-rūpatvāt

  13. Ponieważ ona jest natury wyrzeczenia nie ma elementu pragnienia w tej boskiej miłości.
  14. nirodhas tu loka-veda-vyāpāra-nyāsah

  15. Wyrzeczenie, istotnie, jest całkowitym porzuceniem całej świeckiej i religijnej działalności.
  16.  

    tasminn ananyatā tad-virodhiṣūdāsīnatā ca

  17. W Panu, będąc zatopionym całym sercem, mając jeden cel oddania, i w wszystkim innym co jest przeciwstawne temu oddaniu, zupełną obojętność – taka jest natura wyrzeczenia.

     

  18. anyāśrayāṇāḿ tyāgo ‘nanyatā

  19. Wyrzekając się wszystkich innych schronień poświęca się całym sercem oddaniu.

     

    loka-vedeṣu tad-anukūlācaraṇaḿ tad-virodhiṣūdāsīnatā

  20. Wykonując wszystkie świecki i religijne obowiązki które są w harmonii z Nim i mieć zupełną obojętność do wszystkich działań wrogo nastawionych do Niego, taka jest obojętność.
  21. bhavatu niścaya-dārḍhyād ūrdhvaḿ śāstra-rakṣaṇam

  22. Zdecydowawszy się w taki sposób żyć życiem szczerego oddania, niech w nim będzie chroniony przez nauki pism świętych.
  23. anyathā pātitya-śańkayā

  24. Inaczej, jest obawa upadku z duchowej ścieżki.
  25. loke ‘pi tāvad eva bhojanādi-vyāpāras tv ā-śarīra-dhāraṇāvadhi

  26. Światowe obowiązki w różnych społecznych kontaktach także powinny być wykonywane tylko do tego zakresu (tak długo dopóki świadomość zewnętrznego świata pozostaje), ale działania takie jak jedzenie itp… doprawdy będą kontynuowane tak długo jak ciało istnieje.
  27. tal-lakṣaṇāni vācyante nānā-mata-bhedāt

  28. Charakterystyki tej miłości są opisywane różnie z powodu różnicy opinii.
  29. pūjādiṣv anurāga iti pārāśaryah

  30. “Czczenie Pana z głęboką Miłością i mocnym przywiązaniem”, tak deklaruje syn Parasary Muniego, Srila Vyasadeva.

     

  31. kathādiṣv iti gargah

  32. “Wielkie przywiązanie do słuchania o Jego wielkości itp. jest bhakti” według Maharshi Garga.
  33. ātma-raty-avirodheneti śāṇḍilyah

  34. “Oddanie Bogu , które nie jest przeciwstawne do przywiązania do wewnętrznej Jaźni jest prawdziwym oddaniem” według Mędrca Saṇḍilji.
  35. nāradas tu tad-arpitākhilācāratā tad-vismaraṇe parama-vyākulateti

  36. Według Narady “całkowite poświęcenie wszystkich czynów na ołtarzu Pana, w wszystkich chwilach nie pamiętania o Panu, odczuwanie straszliwego bólu” jest najwyższą boską miłością bhakti.
  37. asty evam evam

  38. Niech będzie ona dokładnie taka jak jest opisana powyżej.
  39. yathā vraja-gopikānām

  40. Dokładnie jak miłość pasterek Gopi Vraji.
  41. tatrāpi na māhātmya-jñāna-vismṛty-apavādah

  42. Nawet w przypadku nich, w tym stanie całkowitej miłości, nie ma niebezpieczeństwa zapomnienia wspaniałości Pana.
  43. tad-vihīnaḿ jārāṇām iva

  44. Miłość bez znajomości Jego prawdziwej natury jest jak nielegalna miłość do kochanka.
  45. nāsty eva tasmiḿs tat-sukha-sukhitvam

  46. W bluźnierczej miłości do kochanka uczucie szczęścia w szczęściu danym drugiej osobie, z pewnością nie istnieje wcale.
  47.  

    Księga II

    sā tu karma-jñāna-yogebhyo ‘py adhikatarā

  48. Najwyższe oddanie bhakti jest istotnie, jako technika nawet lepsza niż ścieżka czynu (karma), ścieżka wiedzy (dżiana), i ścieżka zdyscyplinowanych kontemplacji (joga).
  49. phala-rūpatvāt

  50. Ponieważ ona jest natury owoców wszystkich jóg.
  51. īśvarasyāpy abhimāni-dveṣitvād dainya-priyatvāc ca

  52. Poza tym z powodu Boskiej niechęci do egoizmu i z powodu miłości do pokory oddanie jest lepsze niż jakiekolwiek inne ścieżki.
  53. tasyā jñānam eva sādhanam ity eke

  54. “Do miłości boskiej, tylko wiedza jest środkiem” tak mówią niektórzy.
  55. anyonyāśrayatvam ity eke

  56. “Wzajemnie są zależne” mówią drudzy.
  57. svayaḿ phala-rūpeti brahma-kumārah

  58. “Bhakti jest swoim własnym owocem” tak mówią synowie Brahmy stwórcy.
  59. rāja-gṛha-bhojanādiṣu tathaiva dṛṣṭatvāt

  60. Bowiem można to zrozumieć zademonstrowane na jako takich przykładach miejsc, posiłku itp.
  61. na tena rāja-paritoṣaḥ kṣuc-chāntir vā

  62. Z powodu jedynie tylko wiedzy ani wywyższenie króla, ani uśmierzenie głodu nie może nigdy nastąpić.
  63. asmāt saiva grāhyā mumukṣubhih

  64. Dlatego, tylko najwyższa miłość do Boga powinna być poszukiwana przez szukających zupełnego Wyzwolenia.
  65. Księga III

    tasyāḥ sādhanāni gāyanty ācāryāh

  66. Starożytni nauczyciele wychwalają następujące środki do realizowania jej.
  67. tat tu viṣaya-tyāgāt sańga-tyāgāc ca

  68. Istotnie źródła oddania są zgłębiane i wyzyskiwane w pełni przez wyrzeczenie się obiektów zmysłów i także przez porzucenie przywiązania do istot znajdujących się wokoło.
  69. avyāvṛtta-bhajanāt

  70. Także przez ciągłą czułą i pełną miłości służbę Pana.
  71. loke ‘pi bhagavad-guṇa-śravaṇa-kīrtanāt

  72. Jeszcze przez słuchanie i śpiewanie chwały Pana, nawet kiedy jest się zaangażowanym w działalność świata.
  73. mukhyatas tu mahat-kṛpayaiva bhagavat-kṛpā-leśād vā

  74. Głównie czyste oddanie jest osiągane przez łaskę wielkich dusz, lub przez odrobinę boskiej łaski.
  75. mahat-sańgas tu durlabho ‘gamyo ‘moghaś ca

  76. By wejść w kontakt z wielką duszą jest istotnie niezmiernie trudno. Jest niemożliwe poznać je w pełni. Jednak ona jest nieomylna w jej działaniach.
  77. abhyate ‘pi tat-kṛpayaiva

  78. Pomimo to, tylko przez łaskę Boga wielkie dusze są osiągane.
  79. tasmiḿs taj-jane bhedābhāvāt

  80. Ponieważ pomiędzy Bogiem i Jego wielbicielami niema poczucia różnicy.
  81. tad eva sādhyatāḿ tad eva sādhyatām

  82. To tylko powinno być osiągnięte.
  83. duḥsańgaḿ sarvathaiva tyājyah

  84. Złe towarzystwo powinno być unikane w każdym względzie.
  85.  

     

     

    kāma-krodha-moha-smṛti-bhraḿśa-buddhi-nāśa-sarva-nāśa-kāraṇatvāt

  86. Ponieważ jest powodem powstawania pożądania, gniewu, złudy, utraty pamięci, utraty roztropności, i ostatecznie naszego całkowitego upadku.
  87. tarańgitā apīme sańgāt samudrāyanti

  88. Chociaż wydając się małą falą na początku te (gniew, pożądanie, itd.) przez złe towarzystwo mogą stać się oceanem.
  89.  

     

    kas tarati kas tarati māyāḿ yaḥ sańgaḿ tyajati yo mahānubhāvaḿ sevate nirmamo bhavati

  90. “Kto przekracza maję (iluzję)? Kto naprawdę przekracza maję?” “Ten, kto porzuca całe przywiązanie do zmysłowych obiektów, ten kto służy wielkim wielbicielom, i ten kto wyzbył się w sobie całego poczucia posiadania,
  91. yo vivikta-sthānaḿ sevate yo loka-bandham unmūlayati nistraiguṇyo bhavati yo yoga-kṣemaḿ tyajati

  92. … ten kto przebywa w odosobnionym miejscu, kto wyrywa z korzeniami więzy łączące go ze światem, ten który jest poza wpływem trzech jego gun , ten kto porzucił wszystkie obawy wynikające z nabywania i utrzymania majątku,
  93. yaḥ karma-phalaḿ karmāṇi sanyasyati tato nirdvandvo bhavati

  94. …ten kto zrzeka się owoców czynów , kto wyrzeka się egocentrycznych działań i w ten sposób staje się wolnym od gry par przeciwieństw,
  95. yo vedān api sanyasyati kevalam avicchinnānurāgaḿ labhate

  96. …ten kto wyrzekł się nawet Wed, i osiągnął czysty niezmącony strumień oddania,
  97. sa tarati sa tarati lokāḿs tārayati

  98. …on przekracza, istotnie on przekracza. Pomaga innym by też ją przekroczyli.

  99. Księga IV

    anirvacanīyaḿ prema-svarūpam

  100. Natura oddania jest nie do opisania i uchwycenia.
  101. mūkāsvādana-vat

  102. Jak smak odczuwany przez niemego.
  103. prakāśyate kvāpi pātre

  104. W rzadkich przypadkach u odpowiednich odbiorców takiej czystej miłości możemy znaleźć ją zamanifestowaną.
  105. guṇa-rahitaḿ kāmanā-rahitaḿ pratikṣaṇa-vardhamānam avicchinnaḿ sūkṣma-taram anubhava-rūpam

  106. Ta czysta miłość bez atrybutów, bez trucizny pragnień, ciągle wzrastająca, niezmącona, subtelna, natury czystego bezpośredniego doświadczenia…
  107. tat prāpya tad evāvalokayati tad eva śṛṇoti tad eva bhāṣayati tad eva cintayati

  108. Osiągając tą najwyższą miłość, wielbiciel widzi ją tylko, słucha tylko o niej, mówi tylko o niej, myśli tylko o niej.
  109. gauṇī tridhā guṇa-bhedād ārtādi-bhedād vā

  110. Drugorzędne oddanie jest trzech rodzaji- zgodnie z różnicą w umysłowym usposobieniu wielbiciela lub zgodnie z rodzajami niezadowolenia w wielbicielach.

     

    uttarasmād uttarasmāt pūrva-pūrvo śreyāya bhavati

  111. Niż każdy następny, każdy poprzedni jest szlachetniejszy.
  112. anyasmāt saulabhyaḿ bhaktau

     

  113. Niż wszystkie inne ścieżki jogi oddanie jest z łatwością osiągalne…
  114. pramāṇāntarasyānapekṣatvāt svayaḿ pramāṇatvāt

  115. … ponieważ miłość nie zależy od żadnych innych dowodów, ona w sobie jest natury dowodu, miłość jest oczywista.
  116. śānti-rūpāt paramānanda-rūpāc ca

     

  117. … także dlatego że miłość jest natury pokoju i jest natury najwyższej rozkoszy.
  118. loka-hānau cintā na kāryā niveditātma-loka-vedatvāt

  119. Brak zmartwienia i obawy powinno być przyjęte w stosunku do światowych strat, gdy taka jest natura wielbiciela, że stale poświęca on ograniczonego siebie i wszystkie świeckie i religijne działania Panu jego serca.
  120. na tatsiddhau loka-vyāvahāro heyaḥ kintu phala-tyāgas tat-sādhanaḿ ca kāryam eva

  121. Dopóki taka doskonała miłość nie jest osiągnięta lub gdy jest osiągnięta doskonała miłość – światowe działania nie powinny być porzucane. Ale z pewnością musimy pilnie dążyć do osiągnięcia miłości i uczyć się wyrzekać naszych pragnień cieszenia się owocami naszych działań.
  122. strī-dhana-nāstika-caritraḿ na śravaṇīyam

     

  123. Poszukujący nie powinien słuchać kierownictwa kobiet, bogatego ludu, ateistów i wrogów.
  124. abhimāna-dambhādikaḿ tyājyam

     

  125. Pyszna próżność, i inne tego rodzaju popędy umysłu powinny być porzucone.
  126. tad arpitākhilācāraḥ san kāma-krodhābhimānādikaḿ tasminn eva karaṇīyam

  127. Poświęcając wszystkie działania Mu, powinien zwrócić wszystkie jego pragnienia, gniew, dumę itd. ku niemu tylko.
  128. tri-rūpa-bhańga-pūrvakaḿ nitya-dāsya-nitya-kāntā-bhajanātmakaḿ prema kāryaḿ premaiva kāryam

  129. Wychodząc poza trzy czynniki doświadczenia ,miłość, polegająca na ciągłej służbie , jak w przypadku ofiarnego sługi lub żony, tylko powinna być praktykowana.
  130.  

     

    Księga V

    bhaktā ekāntino mukhyāh

  131. Wielbiciele, których wyłącznym, jedynym celem jest Sam Pan i których oddanie ukierunkowane tylko na Pana jest tylko ze względu na niego, są najlepsi.
  132. kaṇṭhāvarodha-romāśrubhiḥ parasparaḿ lapamānāḥ pāvayanti kulāni pṛthivīḿ ca

  133. Kiedy oni z gardłami dławionymi emocjami, ciałem pokrytym potem i płynącymi łzami , rozmawiając ze sobą w poprzerywanych słowach, oni uświęcają całą ich rodzinę i plemię, mało tego, oni samą ziemie czynią wychwalaną.
  134. tīrthī-kurvanti tīrthāni su-karmī-kurvanti karmāṇi sac-chāstrī-kurvanti śāstrāṇi

  135. Uświęcają święte miejsca pielgrzymek, powiększają chwałę czynów, i użyczają autorytet pismom świętym.
  136. tan-mayāh

  137. Ponieważ oni żyją pochłonięci w Nim.
  138. modante pitaro nṛtyanti devatāḥ sa-nāthā ceyaḿ bhūr bhavati

     

  139. Przeszłe pokolenia radują się w ich spełnieniu, boskie istoty w niebie tańczą w radości i sama ziemia staje się obdarzona duchowym Zbawcą.
  140. nāsti teṣu jāti-vidyā-rūpa-kula-dhana-kriyādi-bhedah

  141. Pośród doskonałych świętych nie ma różnicy opierających się na kaście, kulturze, pięknie, rodzinie, bogactwie lub profesji.
  142. yatas tadīyāh

  143. Ponieważ oni są Jego własnej boskiej natury.
  144. vādo nāvalambyah

  145. Próżne spory i dyskusje powinny być zaprzestane.
  146. bāhulyāvakāśatvād aniyatatvāc ca

  147. Próżne spory powinny być porzucone, ponieważ mogą być bez końca, przedstawiać zróżnicowane poglądy i wszystkie ostatecznie nie prowadzą do niczego.
  148. bhakti-śāstrāṇi mananīyāni tad-bodhaka-karmāṇi karaṇīyāni

  149. Książki o oddaniu powinny być rozważane, i ich instrukcje muszą być realizowane pilnie.
  150. sukha-duḥkhecchā-lābhādi-tyakte kāle pratīkṣamāṇe kṣaṇārdham api vyarthaḿ na neyam

  151. Czekając na pomyślny czas, kiedy przyjemność, ból ,pragnienie itd. nie kłopoczą was , nawet ćwierć sekundy nie powinna być marnowana.
  152. ahiḿsā-satya-śauca-dayāstikyādi-cāritryāṇi paripālanīyāni

  153. Cnoty, jak nie krzywdzenie innych, prawdomówność, czystość, wiara w Pana itd. powinny być konsekwentnie kultywowane.
  154. sarvadā sarva-bhāvena niścintair bhagavān eva bhajanīyah

  155. Zawsze, gdy uwolnieni od wszystkich umysłowych obaw, Pan powinien być wzywany i poszukiwany, wszystkimi czynnikami naszej osobowości.
  156. sa kīrtyamānaḥ śīghram evāvirbhavaty anubhāvayati bhaktān

  157. Kiedy wzywany, On istotnie ujawnia się i sprawia że wielbiciel uświadamia sobie Jego absolutną boską naturę.

     

     

    tri-satyasya bhaktir eva garīyasī bhaktir eva garīyasī

  158. Dla trzech “prawd” (czasów lub ścieżek) oddanie samo jest najwspanialsze, istotnie samo oddanie jest najwspanialsze.
  159. guṇa-māhātmyāsakti-rūpāsakti-pūjāsakti-smaraṇāsak ti-dāsyāsakti-sakhyāsakti-vātsalyāsakti-kāntāsakty-ā tma-nivedanāsakti-tan-mayāsakti-parama-virahāsakti-rūpai kadhāpy ekādaśadhā bhavati

  160. Miłość do wysławiania Jego cech, miłość do Jego boskiej formy, miłość do czczenia Go, miłość do pamiętania o Nim, miłość do pełnienia służby dla Niego, miłość do przyjaźni z Nim, miłość do Pana jak czyjeś własne dziecko, miłość taka jak do ukochanego, miłość do zupełnej samoofiary Jego Stopom, miłość do zupełnej absorpcji w Nim, i miłość wyrażona w bólu rozdzielenia od Niego – tak, mimo że miłość jest tylko jedna, jest wyrażona na jedenaście różnych sposobów.
  161. ity evaḿ vadanti jana-jalpa-nirbhayā eka-matāḥ kumāra-vyāsa-śuka-śāṇḍilya-garga-viṣṇu-kauṇḍilya-śeṣoddhavāruṇi-bali-hanūmad-vibhīṣaṇādayo bhakty-ācāryāh

  162. Tak deklarują oni, którzy nieustraszeni wobec innych ludzi i ich paplaniny, jednomyślnie – oni którzy są mistrzami ścieżki oddania tacy jak Kumaras, Vjasa, Suka, Saṇḍilja, Garga, Wisẓṇu, Kauṇḍilja, Seṣa, Uddhaja, Aruṇi, Bali, Hanumman, Vibhiṣaṇa.

     

     

    ya idaḿ nārada-proktaḿ śivānuśāsanaḿ viśvasiti śraddhate sa bhaktimān bhavati sa preṣṭhaḿ labhate sa preṣṭhaḿ labhata iti

     

  163. Ten który ma wiarę w ten wykład, wygłoszonym przez Naradę jako naukę Pana Sziwy , on osiąga miłość Boga i osiąga swój cel, tak osiąga swój ukochany cel.