1. Samadhi to stan czystej świadomości, najwyższej szczęśliwości,
wolny od triady – myśliciela, myślenia i rzeczy myślanej. Jest to stan, w którym Dżiwatma
staje się jednością z Paramatma.
2. Czitta, czyli umysł, który
jest nieruchomy i zrównoważony jak płomień lampy w pozbawionym wiatru miejscu i który
usunął wszelkie pojęcie myśliciela i myślenia, przebywający stale w Dhyaya
Vastu, czyli w Brahmanie, to Samadhi.
3. Umysł wolny od myśli i pragnien
oraz uczuć, zanurzony w Najwyższym Brahmanie jest w stanie Samadhi.
4. A gdy przez poznanie Jaźni, umiejscowionej w Sercu, osiąga się
Widżnanę czyli bezpośrednie urzeczywistnienie, i gdy pojęcie ciała jest zupełnie
wykorzenione a pokój osiągnięty, to w tym stanie vrittis umysłu i intelektu są zniweczone. Ten stan to Samadhi.
5. A gdy prana i apana
zostaną opanowane podczas Kumbhaka, ze
wzrokiem stale skierowanym ku nasadzie nosa, tworząc Shanmukha Mudra z palców obu rąk, to umysł pogrąża się w dźwięk Pranava
czyli OM.
6. Gdy nektar sączy się jak mleko z wymienia krowiego, zmysły
poprzez wycofanie uciszają się i następuje Manonasha – unicestwienie umysłu. Jest to Yoga Samadhi.
7. Gdy pięć organów zmysłów poznania spoczywa wraz z umysłem a
intelekt przestaje funkcjonować i uspokaja się, wtedy nazywają to Stanem Najwyższym.
8. Gdy wszystkie Sankalpy –
pragnienia umysłu uspokajają się, i gdy umysł ani nie czuwa, ani nie śpi; gdy jest
nieruchomy i spokojny jak kamień, wtedy osiąga się najwyższy stan brahmaniczny –
Samadhi.
9. Gdy prana porusza się wewnątrz
Sushumny, porzucając zarówno Idę jak i Pingalę – umysł się uspokaja. Doskonały stan
spokoju umysłu to brahmaniczny stan Samadhi zwany Manomani.
10. Dżiwanmukta osiąga Sarupamanonasha, która pozostawia lekki ślad ego. Lecz dla Videhamukta
następuje całkowite zniweczenie ego, snu i wszystkich przekroczeń (grzechów, ewent.
błędów poznawczych). Osiąga on Arupamanonasha.
się pragnien ; gdy jest on zniweczony, powstaje
spokojny stan umysłu podobny do głębokiego
snu – Sushupti i jog czuwa w tym stanie.
12. Stan ten nie jest ani zwyczajnym czuwaniem, ani zwyczajnym snem z
powodu nieobecności Sankalpy czyli pragnienia. Nie jest również Sushupti
czyli sen, gdyż nie ma w nim bezładu czyli inercji.
13. Poznanie Sattwy czyli Brahmana, który jest jak ogień wypalający wszelką trawę Vasan – żądz, oznaczone jest słowem Samadhi, gdyż nie jest to stan
bezwładu lub samej ciszy.
14. Samadhi oznacza zupełne wykorzenienie
vrittis, wywołane zniweczeniem myśli przez
stworzenie Brahmakara Vritti, czyli medytacji o Brahmanie.
15. Gdy prądy Raga Dwesha
osiągają stopien dzięki poznaniu, że życie jest
Brahmą, trwałość i ugruntowanie w wiedzy Brahmana
wzmacnia się poprzez praktykę poznawania i beznamiętność, a stan ten – Nishtha
znany jest jako Samadhi.
16. Jestem Nawyższym Brahmanem, Ja Sam
Jestem Brahmanem – gdy ta jedna myśl, po zniweczeniu wszystkich innych, pozostaje –
nazywane jest to Samadhi.
17. Powstanie świadomości, iż Dżiwatma i Paramatma
są identyczne oraz całkowite zapomnienie o medytacji – Triputi, nazywa się Samadhi.
18. O Mądry Człowieku! Mędrcy rozumieli Samadhi jako stan najwyższej mądrości czyli czystej świadomości,
osiągniętej przez samoopanowanie nasyconej Czitty, wskazującej drogę do poznania
Brahmana.
19. Stan umysłu uwolnionego od zmiennych myśli, wolny od egoizmu, nie
postępujący za tokiem par przeciwieństw – zimna i gorąca, przyjemności i bólu – to
Samadhi. Trwałe położenie Rdzenia – Mereudanta zaznacza się również tylko w Samadhi.
20. Stan zrównoważenia umysłu, wyzwolony od wszelkiej tęsknoty i
potrzeby zmysłowego używania, wolny od myśli o tym używaniu; wyzwolony od myśli
posiadania i rezygnacji – to stan Samadhi.
21. Zanurzenie umysłu w Atmanie jak soli
w wodzie nazywa się Samadhi.
22. Zniweczenie wszelkich Sankalp i
poznanie tożsamości Dżiwy i Brahmana bez najmniejszej różnicy – to Samadhi.
23. Uwolnienie się od vrittis, uwolnienie umysłu i intelektu, wyzwolenie się od rozpadu
wszelkich zmian – to stan Samadhi.
24. Stały przypływ Brahmakara Vritti, uwolnienie się od egoizmu,
który twierdzi Jestem Ciałem, Jestem
Umysłem itd., wywołane uprawianiem medytacji – nazywa się Samprajnata
Samadhi.
25. Samadhi, w którym dokonuje się
rozpad wszystkich Vasan czyli vrittis umysłu, co prowadzi ku Najwyższej Szczęśliwości
– nazywa się Asamprajnata Samadhi i jest tak cenny dla Jogów.
26. Odczuwając wszystkie przedmioty, składające się z formy i
nazwy, w stanie bezpośredniego urzeczywistnienia błogości Atmana – umysł ustala się
jak płomień w pozbawionym wiatru miejscu. Jest to Nirvikalpa Samadhi.
27. Światło świadomości, zapalone przez stały napływ Antarmukha Vritti
– utrwalenie umysłu w Atmanie – to Samadhi uprawiane przez mędrców. W tym stanie
wszystkie pragnienia, same z siebie, odpadają.
28. Samadhi jest to rzeczywisty stan bezpośredniej realizacji
Najwyższej Jaźni, która jest samą pomyślnością, wszystko przenika, przepaja i
wypełnia górne, średnie i dolne przestrzenie.
zdjęcie Lubomir Jurczak
Samadhi w sześć miesięcy
Samadhi to połączenie się z Brahmanem.
Jeśli jesteś Uttama Adhikari – kandydatem pierwszego stopnia, wyposażonym w 4 kwalifikacje i
obdarzonym Tivra Vairagya oraz silną
tęsknotą do Wyzwolenia; jeśli posiadasz ponadto Brahmaśroti Brahma Nishtha jako Sri Sankara lub Krishna, by cię wspierali, to w mgnieniu oka
urzeczywistnisz swoją Jaźń. Możesz urzeczywistnić swoją Jaźń w czasie potrzebnym
do zgniecenia kwiatu palcami. Możesz posiąść Antar Dharshan w czasie
potrzebnym do potoczenia się ziarnka położonego na
zewnętrznej stronie garnka. Nie ma wcale żadnych trudności. Ubiegający się powinien
być jak Hastamakala lub Padmapada, albo jak Sri Siankara lub Ardżuna lub Krishna Pan.
Powinien on żywić silne oddanie względem swojego Guru. Sradha jest wielkim uzdolnieniem na drodze Dżnana Yogi. Na tej drodze
wiara jest rozumna, natomiast u Bhakti Joga jest to wiara ślepa.
Jeśli podłoże Antahkarany nie jest dobrze
przygotowane; jeśli nie ma Czitta-Suddhi – czystości serca, to nawet Oshwara, nawet tysiąc Siankar lub
Krishnów nie może nic uczynić w tej materii. Bądź tego pewny. Przez Ashtavakara w mgnieniu oka urzeczywistnił się Radża Dżanaka. Ardżuna
dokonał Samourzeczywistnienia na polu walki w przeciągu półtorej godziny.
Mukunda Rai wzniósł Badashaha do Samadhi w sekundę, gdy ten jechał
na koniu. Takich przykładów istnieje wiele.
W tej Kali Yuga nie potrzebujecie czynić tak wiele Tapas, jak to
niegdyś czynili ludzie. Ongiś ludzie stali na jednej nodze przez kilka lat, byli dla
siebie bardzo surowi, jak poświadczają o tym Mahabharata i inne księgi religijne.
Iśwara obdarowywał swoja łaską ludzi tamtych czasów dzięki ubóstwu fizycznemu i
krótkotrwałemu życiu. W naszych czasach dzięki Tapas i medytacji można dojść do
Samourzeczywistnienia bardzo szybko, jeśli praktykę
traktuje się poważnie i szczerze, a ponadto jest
się czujnym. Jeśli chcesz odjechać pociągiem o 4-tej rano, jesteś czujny, przezorny i
żwawy. Pakunki swe układasz w nocy, również w nocy przygotowujesz słodycze i coś do
zjedzenia. Nastawiasz budzik, by wstać o 3-ciej rano.
Tak samo postępujesz w wielu innych przypadkach. Jeślibyś okazał 1/10 tej czujności,
szczerości i zręczności również w życiu duchowym, mógłbyś w przeciągu
6.miesięcy dojść do Samadhi. Nikt na ziemi ani na niebie nie może ci przeszkodzić w
osiągnięciu tego.
Skupiając swój umysł Jog powinien wycofać się do
górskiej
pieczary, do świątyni lub w jakieś odosobnione miejsce. Nie powinien
się łączyć z
czymkolwiek ani umysłowo, ani w mowie lub działaniu, ponieważ
nagromadzenie i związek
z rzeczami są dla Joga beznadziejne. Powinien wobec wszystkiego
uprawiać obojętność. Powinien regularnie stosować dietę.
Światowy zysk nie powinien wywoływać u niego przyjemności, a strata nie
powinna
wywoływać zmartwienia. Musi patrzeć spokojnym okiem zarówno na tego,
który go
krytykuje i gani, jak i na tego, który mu się kłania. Nie powinien
rozmyślać o tym, czy się komuś zdarzyło dobro lub zło. W razie jakiejś
korzyści nie
powinien się radować, ani smucić, gdy go dosięgnie strata. Powinien
traktować
wszystkie istoty równo i pozostawać jak powietrze – nie przywiązany do
niczego.
Kto w ten sposób utrzymuje swój umysł w zdrowiu, pracuje dla innych,
utrzymuje swoją postawę względem wszystkiego i wszystkich i żyje przez sześć
miesięcy regularnym, zdyscyplinowanym życiem, może urzeczywistnić Brahmana i
osiągnąć stan Brahmy – Nirvikalpa Samadhi.
Przeszkody w osiągnięciu Samadhi
Bądźcie odważni, Przyjaciele! Napotkacie różne przeszkody, gdy
zechcecie opanować umysł i wejść w Samadhi.
Będziecie musieli przezwyciężyć Layę – umysłową
bezczynność, Vikshepa – roztargnienie, Kashayę – namiętność i Sukharagę – zamiłowanie
do przyjemności.
Laya czyli brak aktywności umysłowej
to stan podobny do głębokiego snu. Jest to źródło zarówno zła jak i namiętności.
Obudź umysł w Layi. Nawet, gdy
zwyciężyłeś Layę i roztargnienie przez
często powtarzaną praktykę – przez Vairagyę i Dżnanabhyas czyli Brahma Cintan, to jednak umysł nie chce
wejść w stan doskonałej równowagi, pogody i jasności ducha. Znajdzie się on w stanie
pośrednim. Nie jest on jeszcze uwolniony od Raga czyli przywiązania, które jest zalążkiem całej jego
aktywności w kierunku przedmiotów zewnętrznych. Istnieje jeszcze czyhająca
namiętność czyli ukryta Vasana – Kashaya.
Będziesz musiał ciągle i wciąż od nowa powstrzymywać umysł przez Vicharę i
rygorystycznie uprawiać medytację i ćwiczenie Samprajnata czyli Savikalpa
Samadhi. W końcu musisz spocząć w Asamprajnata czyli w Samadhi bez zalążka czyli Nirbija Samadhi.
Jeśli nie jesteś w stanie praktykować medytacji, to nie możesz
wejść w Samadhi. Nie możesz uprawiać głębokiej medytacji, jeśli nie możesz
ustalić swojego umysłu czyli skoncentrować się. Nie możesz właściwie się
koncentrować, jeśli nie możesz uprawiać Pratyahary czyli całkowitego wycofania zmysłów od przedmiotów. Nie możesz
praktykować w całości Pratyahary, jeśli nie
osiągnąłeś panowania nad Asanami i Praną
w Pranayamie i nie jesteś ugruntowany w Yamie
i Niyamie, które są podstawą Yogi.
Kandydat, pragnący osiągnąć Samadhi, powinien
posiadać
cierpliwość ptaka Tittibh, który próbuje opróżnić ocean swym dzióbkiem.
Jeśli
kandydat raz poweźmie trwałe postanowienie, wola Boska przychodzi mu na
pomoc. W prawym
działaniu pomoc przychodzi niezmiennie od wszystkich istot. Kto
obdarzony jest samoopanowaniem, odwagą, dzielnością, hartem duszy,
cierpliwością i
wytrwałością, siłą i zręcznością – może dokonać wszystkiego. Nigdy nie
powinniście rezygnować z prób, nawet jeśli stajecie wobec spiętrzonych
trudności.
Ilekroć gnębią cię pożądania, staraj się osiągnąć Vairagyę
spoglądając na błędy życia zmysłowego. Uprawiaj beznamiętność i obojętność
względem zmysłowych przyjemności. Pomyśl, że użycie sprowadza ból i troski, a
wszystko jest znikome. Ciągle wycofuj umysł od przedmiotów zewnętrznych i utwierdzaj
go na Nieśmiertelnej Jaźni, czyli na Wizerunku Pana. A gdy umysł osiągnie stan
równowagi, uwolni się od roztargnienia i Mayi
– nie zakłócaj jego spokoju.
Musisz odzwyczaić umysł od przyjemności Savikalpa
Samadhi, która nazywa się Rasaswada.
Przeszkoda ta nie pozwala kandydatowi w osiągnięciu Nirvikalpa
Samadhi. Niektórzy uczniowie doświadczają
fałszywego zadowolenia i po osiągnięciu tej szczęśliwości zaprzestają Sadhany, nie
próbując osiągnąć Nirvikalpa Samadhi.
O niektórych doświadczeniach Yogi
Gdy wytwarza się pięcioraka
właściwość Yogi, powstająca z ziemi, wody, ognia, powietrza i eteru, wtedy Jog jest
obdarzony silnym ciałem, stworzonym przez ogień Jogi. Taki Jog nie ulegnie wpływowi
choroby, starości lub śmierci.
Cecha każdego elementu np. zapachu ziemi, smaku wody, dźwięku eteru,
kształtu ognia, dotyku powietrza jest Jogaguną. Utwierdzając umysł na szczycie nosa
Jog odczuwa nadzmysłowy boski zapach – Divaya Gandha. Utwierdzając umysł na końcu języka doświadcza boskiego
smaku, utwierdzając go na podniebieniu doświadcza boskiej barwy, a na środku języka
boskiego dotyku i dźwięku. Dzięki tym boskim doświadczeniom umysł jest
zrównoważony, ponieważ nie pociągają go zewnętrzne przedmioty.
Przez uprawianie Pranayamy, koncentracji i jogowych Kriya
– Jog otrzymuje niesłychanie wytrzymałe ciało – Vajrakaya. Może je zatrzymać tak długo jak zechce. Jog Changdev
utrzymywał swoje ciało przez 1400 lat.
Cztery kategorie Jogów
Istnieją cztery kategorie Jogów:
1. Prathamakalpika – początkujący.
Światło się już pokazuje. Nie osiągnął on jeszcze żadnych Siddhi. Właśnie praktykuje Savitarka Samadhi.
2. Madhu Bhumika – wszedł on w Nirvikalpa
Samadhi i osiągnął Prajna – intuicję. To stadium nazywa się również Madhumati, ponieważ obdarza poznaniem, dającym takie zadowolenie jak
słodycz kochania.
3. Praja-Jyotis Jogi – osiągnął on
panowanie nad żywiołami i zmysłami. Takiego Joga nie mogą poruszyć ani skusić
prośby nawet niebiańskich istot. Osiągnął on Madhu-Praktika.
4. Atikranta Bhavanija – ten Jog osiągnął
Bhumiki – stany Vishoka i Samskara-Mesha.
Osiągnął Kaivalyę czyli pełne Wyzwolenie.
Radża Jog może posiadać wszystkie Siddhi
bez Samyamy tylko poprzez Pratibha –
spontaniczne oświecenie przez czystość. Prasankhjanam jest najwyższym wtajemniczeniem przez pełnię rozróżniania
między Puruszą a Prakrti.
Siddhi są prawdziwą przeszkodą na
drodze do mądrości czyli osiągnięcia Samourzeczywistnienia. Wstrzymują one i
utrudniają kandydatowi jego marsz do celu. Nie dają one doskonałej obojętności i
oderwania się. Oto przyczyna, dla której Mahariszi Patandżali nieustannie powtarza, że
uczeń Yogi powinien zniweczyć pragnienia osiągnięcia Siddhis. Jeśli dąży do nich, zostanie wciągnięty w labirynt myśli i
będzie miał poważne trudności, aby wyjść z tej plątaniny. Nadużyje mocy i czeka go
beznadziejny upadek.
Umysł powinien być doskonale oczyszczony, a wtedy naczynie czyli
narzędzie nadawać się będzie do przyjęcia Boskiego Światła. Umysł powinien być
dostatecznie silny, aby znieść nacisk i nagłe rozszerzenie świadomości, czyli
kosmicznego wzroku-widzenia, które jest ponad umysłem i w chwili nowo wzniesionego
potężnego doświadczenia obejmuje całe istnienie jednym spojrzeniem oka wewnętrznego.
Dlatego czekaj cierpliwie, aż nadejdzie chwila Boskiego Światła.
Rośnij w czystość i siłę!
Somapana
Soma – w sanskrycie oznacza Księżyc.
Picie nektaru, pochodzącego z Księżyca, nazywa się Soama-Pana. Sok Somy, czyli wypływający nektar, mieści się u nasady podniebienia.
Podczas ćwiczeń wytwarzają się soki i doznaje się różnych wrażen . Najpierw doświadcza się smaku słonego, potem
alkalicznego, następnie gorzkiego, a w końcu cierpkiego ściągającego. ćwicząc nadal
odczuwacie smak masła, mleka, twarogu, miodu, soku palmowego, a w końcu nektaru.
Tego ostatniego smaku nie da się wyrazić słowami, albowiem
nie można go z niczym na świecie porównać. Przeto nazywa się go nektarem.
Agnimandal – dziedzina ognia jest
poniżej pępka.
Suryamandal – obszar Słońca jest
w sercu i wokół niego.
Chandramandal – sfera Księżyca
jest w głowie i wokół niej
Jog może zejść do Vishudda Chakra, by dać wskazówki uczniom i uczynić dobro drugim – Lokasangraha.
Dżnani Jogowie przy pomocy sił Sat-Sankalpa mogą ze swoimi ciałami czynić co im się podoba.
Osiem Wielkich Mocy Psychicznych
1. Anima – Jog może stać się
tak małym i drobnym jak tylko zechce.
8. Ishitvam – Jog osiąga moce
boskie. Posiadający tę moc może zmarłego powołać
do życia.